در این مقاله سعی شده است با استفاده از فهرستی بتعداد 21582 از شرکتهای چینی در طول سالهای 2000-20005، روابط بین میزان مالکیت خارجی و عملکرد شرکتهای دریافتی ارزیابی شود. یافته‌ها نشان داد سرمایه‎‌گذاری خارجی مشترک بهتر از مالکیت کاملا خارجی و صرفا داخلی شرکتها عمل میکند. اگرچه بهره‌وری و سوددهی در ابتدا با افزایش مالکیت خارجی افزایش می‌یابد ولی هنگامی که مالکیت خارجی به فراتر از 64% میرسد کاهش این عوامل شروع میشود. این نشان میدهد میزانی از مالکیت خارجی برای اطمینان از عملکرد در حد مطلوب ضروری است. این یافته‌ها با مدل سرمایه‌گذاری مشترک استدلال شده است، جایی که تعاملات استراتژیک بین منابع یک مالک خارجی و داخلی ممکن است به شکل U معکوس روابط بین عملکرد-مالکیت منجر شود.

(ترجمه مقاله در 14 صفحه به همراه پاورپوینت جهت ارائه)